Technorati tags:

Zo, nog even wat van me afschrijven. Ik zit hier op mijn hotelkamer in Parijs te overdenken wat ik er nu eigenlijk allemaal van vindt. Van Les Blogs 2.0.
Aan de ene kant heb ik weinig nieuws gehoord. Geen hemelbestormende visies, geen aankondigingen en geen uitleg over moeilijke of interessante onderwerpen .
Aan de andere kant heb ik weer een bijzonder gevoel.

Een gevoel ergens bij geweest te zijn dat zijn sporen zal achter laten. Een gevoel onderdeel te zijn geweest van 1 grote community, die zelfs door meelezers, op-afstand-bloggers etc. gestalte werd gegeven. 1 grote co-creeerende gemeenschap met allemaal datzelfde thema: Les Blogs 2.0.
En daarbij ging het volgens mij niet zo zeer om de weblogs e.d. op zich, maar meer om samen (bezig) te zijn. Freedom of speech, power of the mass, zijn nu termen die weer door mijn hoofd spelen.
Stel je het maar eens voor: alleen al in de zaal waren 400 mensen bezig content en context te creeeren, real-time en op verschillende manieren en met verschillende methodes: bloggen, foto’s maken, video’s opnemen, podcasten, naar elkaar linken, naar de buitenwereld linken. Skypen, mailen etc. Wat een energie en wat een context levert dit op.
Ja, over 10 jaar zullen we om dit houtjes-en-touwtjes gedoe lachen, omdat we dan andere middelen en methodes hebben om te connecten en te sharen, om energie te delen, om passies te communiceren, om het goede te promoten. Maar het was goed om weer bij elkaar te zijn en te ervaren dat de duurzame verandering, die ik altijd ‘mens centraal noem’ en anderen ‘freedom of speech’ of ‘power of the mass’ etc.. zich niet laat stoppen door traditionele denkwijzes en methodes. Het is roeien tegen de stroom in, maar er zijn steeds meer roeiers en tijdens zo’n conferentie ervaar je dat. Zonder dat je elkaar kent, ken je elkaar toch.
Ik voelde het als een soort cadans waar ik in terecht kwam waardoor bijvoorbeeld het bloggen als vanzelf ging. Het kostte bijna geen energie maar leverde energie op.
Ik denk dus ook dat we het effect van deze dagen niet moeten zoeken in wat WETEN we meer, of wat hebben we meer geleerd, want dat zijn de tradionele controle instrumenten om te kijken of we op de goede weg zijn. Nee het is meer het gevoel, de energie, de creativiteit, de samenhorigheid, het democratische gehalte, het community gevoel dat achter kan blijven. En dat zal natuurlijk ook niet voor iedereen zo zijn, want niet iedereen is even ver gevorderd op de weg van die duurzame veranderingen. Maar ik denk wel dat de meerheid voelt dat we op die weg zitten. En dat is het belangrijkste wat voor mij overblijft na deze enerverende dagen.