Vrijdag hadden Nigel, Mark en Rene een lunchafspraak in Hoorn om bij te praten over corporate bloggen. Het was een echte Hoorn-Experience 
Draaiorgels, Tiroler meisjes, zingende zwervers en feestende mensen op ons terras. Brainstorm 2.0 dus. Lees verder voor het verslag en mijn ideeën erbij.
Aanleiding
Nigel had de aanleiding al geblogd en meteen ook lijstje met vragen samengesteld in deze posting.
Hoe meer je naar antwoorden zoekt, hoe meer vragen je krijgt
Al pratend kwamen we tot de conclusie, dat hoe meer je naar antwoorden zoekt hoe meer vragen je krijgt. Mark merkte dat al op in zijn posting. Hoe meer kaders je schept, hoe meer je af raakt van het pure bloggen.
Eigenlijk zit het dilemma al in de term opgesloten: corporate bloggen. Alsof een bedrijf blogt. Bloggen is mensenwerk. Los van regels, voorschriften doelstellingen etc. Natuurlijk kun je sturen, maar dan moet je eerst rijden en gas geven.
Ga je uit van vinken of van vonken?
We kwamen er achter dat we geconditioneerd zijn om te denken in het paradigma van de 1.0 tijd (bestaat dat?). Dus vanuit een mechanistische samenleving met economische en financiele modellen. Met vooral veel vinken en minder vonken. Dit terwijl de samenleving wel op zijn kop komt te staan in de westerse maatschappij. De nieuwe professional wordt arbeidsgever en geen werknemer en creativiteit wordt steeds belangrijker. En dat laatste laat zich niet reguleren, regisseren of afdwingen. Creativiteit moet gedijen. En is webloggen en wat daarmee samenhangt ook geen vorm van creativiteit, van de wereld op zijn kop, van de mens centraal (in plaats van de regels, het bedrijf, het economisch gewin alleen)? We gaan van besturing naar zelfsturing.
Verder van huis? Nee, juist dichterbij: first walk then talk.
Dus hoe verder we van huis af raakten in onze discussie over hoe je dat nou doet dat corporate bloggen, hoe dichter we bij de essentie kwamen. Corporate bloggen moet je niet regelen maar doen. Gewoon laten gebeuren: niet l*llen, maar poetsen! Gaandeweg bijsturen, leren, ervaren, kennis delen, brainstormen, pionieren. Innovatie dus. Of zoals prof. Wessel Ganzevoort zegt: First walk,then talk. Ik heb er al eens een videoblog van gemaakt.
Ja en als je het dan ook over integriteit hebt en authenticiteit dan zie je al snel dat er zoveel verschillende mensen deel uit maken van je publiek of liever van je community dat pogingen om geforceerd te letten op die integriteit gedoemd zijn te mislukken. Het wordt dan te geforceerd, het pure verdwijnt. Het gaat er veel meer om dat je open bent, jezelf durft te laten zien en wil leren. Ook je publiek moet daaraan wennen. Want zodra het woord corporate erbij komt wordt men wantrouwend, achterdochtig. Terwijl er misschien niets mis is met die corporate blog. Maar Mark concludeerde dat het er niet om gaat dat je gelijk hebt, maar gelijk krijgt. Of je integer bent bent bepaalt de ander. Je kunt zelf nog zo vinden dat je integer bent, maar als de ander dat niet vindt doe je daar weinig aan. Dus integriteit kun je zelf proberen te zijn, maar je kunt het niet afdwingen bij de ander. Kortom: hier kunnen we dus ook niet geforceerd op letten bij corporate bloggen.
Ruimte en vertrouwen: GOH in plaats van JA MAAR
Een corporate blogger heeft ruimte nodig (vind ik) en vertrouwen. Vertouwen van het management dat er vanuit gaat hij (de corporate blogger) professioneel is en netjes. En dat verrtouwen geven is nu net een probleem. In onze zucht naar controle en macht is het uit handen geven, het vrijheid geven en vertrouwen juist lastig. Met corporate bloggen oefen je dus ook in de nieuwe relatie tussen professionals en het bedrijf (wie is trouwens dat bedrijf?).
Vragen om kaders, richtlijnen e.d. wordt vaak ingegeven doordat we iets nog niet weten, maar dat eigenlijk wel willen weten. Eigenlijk een soort van angst. Angst dat het fout gaat, we denken dan in termen van: ja maar,…. in plaats van termen van: Goh,….(dat is van verwondering in plaats van angst).
Eigenlijk stellen we dus nog altijd 1.0 vragen merkt Nigel terecht op. Terwijl we ook zouden kunnen denken in het stapelen van kennis, het aansluiten bij zwermen, het delen in communities. En ook dat laat zich niet regisseren of vangen in richtlijnen. Synchroniciteit is nu eenmaal zinvol toeval en dat ontstaat bij flow, openheid en verbondenheid. Kun je dat vangen in regels? Regisseren? Nee, dus. Er zijn veranderingen op til.
Corporate bloggen als oefening in communicatieve zelfsturing
Dus, corporate bloggen is een prachtig instrument in het oefenen van communicatieve zelfsturing (pdf), connecting & sharing, opzoeken van flow en verbondenheid. Het bedrijf krijgt daardoor een gezicht. Kun je dat in corporate blogging policies zetten? In iemands taakomschrijving dat hij dat moet nastreven?
Maar hoe moet het dan? Mijn advies, na 2 1/2 jaar bloggen: gewoon beginnen, gewoon doen. Pionieren. Voor de troepen uit lopen. In de wind gaan staan. Ja dat moet je wel willen (als blogger en als bedrijf) en kunnen. Maar het levert zoveel moois en zinvols op. En ik ben blij te merken dat dit binnen Tulip ook bij steeds meer mensen duidelijk wordt. Niet voor mezelf maar voor hetgeen het oplevert. Nigel merkte het mooi op: “Prachtig toch dat we nu met ons 4-en hier zitten door het fenomeen bloggen. Zonder dat er sprake is van een hierarchie of een rollenpatroon. Maar gewoon omdat wij het zinvol vinden om bij elkaar te komen in deze setting. Normaal gesproken zou dat niet zijn gebeurd.”
Kijk, daar zit een kern van waarheid in. Geen rollen, geen hierarchie, geen commercie, maar wel zinvolle kennisdeling, ont-moeting, connecting en sharing. Een zwermpje dat even bij elkaar kwam en de aanwezige kennis stapelde om zo verder te komen.
Het was zinvol al was het maar om te merken dat we pas aan het begin staan van het kunnen loslaten van vastgelegde spelregels, patronen, denkwijzes, modellen etc. Bloggen, of liever bezig zijn met nieuwe media is een goede oefening in dat loslaten en aansluiten bij de nieuwe ontwikkelingen.
Een mooie post in dit kader is: Ik ben de media, marketing is dood op P2P Foundation met een video van Alan Thys van Futurelab tijdens het Marketing3 congres.
Dat klinkt als een verdraaid leuke lunch, onder het genot van een verdraaid leuk draaiorgel. De gedachtengangen van jullie spreken me aan. Een stap naar corporate bloggen (in de stap van first walk, then talk) is ook een stap naar het begrijpen van het huidige communicatiespeelveld, waar je als bedrijf niets meer bent dan 1 van de vele communicerende spelers. Op dat speelveld geldt een hele andere (misschien wel geen) hierarchie. Er vindt communicatie zelfsturing plaats.