Vorige week is een drie weken durende training afgesloten, waarbij ik een weblog heb gebruikt. De onderwerpen van die training waren de technische kant van Windows Server 2003, Active Directory en Windows XP. Met Hans heb ik afgesproken zo af en toe mijn ervaringen daarmee te laten weten. Tussendoor heb ik hier dan ook een paar keer verslag gedaan.

Ik had drie doelen voor het opstellen van de weblog:
1. Een manier om te weten welke onderwerpen ik behandeld heb, een soort rapportage.  En omdat ik dezelfde training drie keer achterelkaar gaf, is het wel van belang om bij te houden wat je behandeld hebt.
2. Proberen de cursisten actief bij de weblog te betrekken, een extra vorm van communicatie richting cursisten waardoor het geleerde nog beter bewaard blijft.
3. Ik zocht (en zoek) naar een bepaalde manier van werken om contact te houden met de cursisten, ook als de cursus is afgelopen.

Achteraf gekeken ben ik in het eerste doel ruimschoots geslaagd, vroeger deed ik dat met potlood en kladblok, en dan was ik de enige die kon nalezen wat er gedaan was, en nu bleek dat het voor veel cursisten ook interessant was om ’s-avonds nog eens na te lezen wat ze vandaag ook al weer allemaal gedaan hadden. Een extra stukje herhaling. Ik heb die herhaling geprobeerd wat “op te leuken”, door er allerlei linkjes naar extra technische documenten, filmpjes en ook gewoon naar links op websites in te zetten. In het klaslokaal kreeg ik daarover wel reacties dat men dat prettig vond, ook wordt het gewaardeerd als ik dat er nog een tijdje op laat staan, om er bv over een maand nog eens naar terug te grijpen. Ik had in het klaslokaal geen internet verbinding, wat ik als trainer erg prettig vind, echter in de les had ik vrij regelmatig een doorverwijzing naar de weblog, en die kon ik niet laten zien. Alles bij elkaar kreeg ik de indruk dat dit deel van de weblog zeer gewaardeerd werd en een extra stukje meerwaarde van zo’n training kan geven.
Als ik naar het tweede en derde doel kijk, kan ik wel zeggen dat die dingen niet echt gerealiseerd zijn. Er lijkt een drempel te zijn om te reageren op een posting. Wel heb ik inmiddels een heleboel ideeën hoe cursisten bij de discussie over een onderwerp te betrekken, en mogelijk werk ik dat een volgende keer verder uit.

Alles bij elkaar vond ik het een erg leuk experiment, ik heb aardig wat reacties gekregen. De hoeveelheid werk om een leuk verhaaltje te schrijven, en wat leuke achtergrond artikeltjes erbij te zoeken vond ik iets tegenvallen, maar dat werd ruimschoots goedgemaakt als je dan weer van iemand hoorde dat het gelezen was, en interessant was. In een volgend experiment ga ik een poging doen om bepaalde oefeningen voor te bereiden, en die op een dag aan te bieden via de weblog en vervolgens die oefening of case uit te voeren of te bespreken. Voorwaarde is dan wel dat ik in het klaslokaal een internet verbinding nodig heb. Daarnaast moet je ook even de tijd nemen om wat materiaal te ontwikkelen die geschikt is om op deze manier uit te voeren. Dan wordt het nog leuker. En verder is het even afwachten wanneer zich weer de gelegenheid voordoet in een soortgelijk project. Dus dit was het voorlopig even. Ik hoop dat de lezers van “Hans on Experience” mijn bevindingen leuk genoeg hebben gevonden om ze te volgen.