Er is samenhang, maar willen (of kunnen) we die ook zien?

Een belangwekkende trend die ik al voorzichtig aangestipt heb is die van een veranderend mens- cq wereldbeeld. In onze sterk verkokerde en verzuilde samenleving waarin groei vaak geidentificeerd wordt met economische groei en gewin lijkt het erop dat mensen dat beu worden of in ieder geval zoeken naar andere zaken die belangrijk zijn. In die emotiemarkt en aandacht voor ander leiderschap ontkomen we er ook niet aan of liever ligt er een potentie om niet te denken in losstaande problemen en uitdagingen, maar in samenhangende structuren of een samenhangend geheel. Het begrip synchroniciteit dat ik al noemde is daar een voorbeeld van. We zijn opgevoed te denken in feiten en niet in mogelijkheden. Feiten zijn er. Je kunt ze meten. Meestal hangen ze niet samen, soms wel. Maar dez feiten benauwen ons, maken ons angstig. Zeker als dat feiten zijn die je liever niet onder ogen ziet. Waarom denken we niet in mogelijkheden ofwel potentie. Dat geeft ruimte. Schept energie en geeft de samenhang aan. Een mogelijkheid is er nog niet, maar wel in potentie. Het kan zich ontvouwen. Dit ontvouwingsproces geeft een heel andere kijk op ons mens- en wereldbeeld. Alles hangt dan samen met elkaar, alles is al in potentie aanwezig. Het moet alleen nog aangeboord worden. Dit hangt ook samen met wat Maslow de zelfrealisatie noemt. We zijn nl. op weg diegene te worden die we in potentie zijn. Waarom kijken we dan met zijn allen naar wat er al is en vermoeien we elkaar met feiten waardoor angst aangepraat wordt? Mensen willen de potentie voelen, ervaren, proeven. Maar dat kun je niet meten. En dan hebben we dus een probleem in onze meet en regelcultuur. Als we er van uitgaan dat twee tegengestelde belangen verbonden zijn met een overkoepelend oplossende samenhang in potentie zouden we dus die twee bij elkaar kunnen brengen. Maar dan moet je wel je horizon durven te verruimen, de achterkant van de medaille durven te bekijken, en datgene durven zien wat er nog niet is maar wel kan ontstaan. Ik merk dat deze manier van denken steeds meer op komt. Het zou een verademing zijn als we die verbondenheid en samenhang ook durven voelen en we er niet alleen over praten. We kunnen dan onderdeel worden van wat men Heelheid noemt. Maar voelen is iets wat we als lastig ervaren. Hoe meet je dat? Is dat niet te soft?

Toch wordt er wetenschappelijk gewerkt aan het fenomeen van Heelheid en de processen. De kwamtummechanica en kwantumfysica hebben al bewijzen dat er meer samenhang is dan wij kunnen bedenken of ons voor kunnen stellen. Een man die veel heeft onderzocht op dit gebied is David Bohm. Een baanbrekend denker en wetenschapper.
Bijgaand heb ik een videostream met een interview met David Bohm over heelheid en de impliciete orde bijgevoegd waarin je zijn visie en die van de kwantumfysica kunt zien en beluisteren. Voor de videostream is wel RealPlayer 8 Basic nodig (gratis).
Anna Lemkow is 30 jaar ontwikkelingseconoom geweest bij de Verenigde Naties. Zij beschrijft heel duidelijke wat kwantumfysica en het heelheidsprincipe met elkaar te maken hebben in De Moderne Fysica (pdf). Ook daar komen we David Bohm weer tegen.

Deepak Chopra bekijkt dit fenomeen vanuit een andere meer spirituele kant, maar is zeker niet minder interessant. Hij heeft ook een boek geschreven dat Synchronisch Leven heet. Ik kom daar later nog op terug. Van hem kun je ook een videostream bekijken met de titel Niets gebeurt zomaar!. Ook hier heb je RealPlayer nodig.
Met deze twee benaderingen krijg je een breder (wetenschappelijk en spiritueel) beeld van deze denkrichting, die aan invloed zal winnen.