Anneke Langenhuijzen stuurde me een prachtig tekst met haar ervaringen met betrekking tot wenden met daarin maar liefst 5 inzichten. Ik zal ze hier 1 voor 1 de revue laten passeren de komende dagen.

De les begon met een kennismakingsspelletje, waarna een gewrichtendans op sierlijke muziek volgde. Daarna was het tijd voor de echte actie. Tijd om te aarden, om die voeten eens flink op de grond te stampen. Dat deden we op de Zuid-Afrikaanse muziek van Mafikozolo. En toen we toch in die Zuid-Afrikaanse sferen zaten, dacht ik zo slim te zijn een sprongetje te maken naar de Afrikaanse flora en fauna, waarop tal van asana’s (houdingen) gebaseerd zijn. Ik vroeg de kinderen waar ze aan dachten als ze het woord Afrika hoorden. Ik was er al vanuit gegaan dat ze enthousiast ‘leeuw, giraffe, olifant’ zouden roepen, maar niets was minder waar. “Ik denk aan arme kinderen die niets te eten hebben. Aan moeders die hun kinderen dragen”, zei de een. “Ik denk aan bruine mensen die verdrietig in de camera kijken’, zei een ander.
Wendingsinzicht nummer 2: ga er niet automatisch vanuit dat je weet wat er in de belevingswereld van een kind omgaat. Kinderen hebben zoveel meer in de gaten dan wij denken.

Wendingsinzicht nummer 1: bepaal niet voor kinderen waar ze zich het fijnste voelen. 

Technorati tags: