Klaar om te wenden: een sfeerbeschrijving

Het zal jullie niet ontgaan zijn denk ik dat ik vol zit van gisteravond. Wat een avond! Wat een energie, wat een warmte van mensen. Ik heb genoten. Het is ongelofelijk dat dit evenement in amper 6 weken georganiseerd is en dat er dan bijna 1000 mensen aanwezig zijn. En niet alleen aanwezig, maar met hart en ziel betrokken bij het onderwerp: hoe kunnen we de doorbraak realiseren en de terugval het hoofd bieden? Hoe lossen we de complexe problemen van deze tijd op? Oude manieren van denken en doen lijken niet langer meer te werken en nieuwe wegen moeten zich nog aandienen. De spanning is in een dergelijke tijd voelbaar. En dat was gisteravond ook het geval. Het was een positieve spanning, een positieve energie. Voelbaar als een warm deken, ondergedompeld in een warm bad. Maar tegelijkertijd voelde ik een bewustzijnsniveau waarop je de connectie voelde met de problematiek. De verbondenheid met al die mensen. En als je dan mensen hoort spreken die, zoals Herman Wijffels noemde, de omkeringshypothese toepassen (nl. het kijken vanaf een tegengestelde richting), dan ervaar je iets van de beweging die ingezet is.
Prachtig ook dat je weer mensen ontmoet die je al een hele tijd niet gezien hebt. Toeval? Nee, dat geloof ik niet. Mensen zijn gewoon op de juiste plaats op het juiste moment.
De entourage van deFabrique was een uitdagende, maar gelijk ook inspirerende. Dit paste perfect in het kijken vanuit een andere richting, vanuit een ander perspectief. Niet de standaard oplossing van een zaal in een conferentie-oord, nee een bonkige fabriekshal waar de authenticiteit vanaf droop. Met een opstelling in de zaal die je normaal niet ziet. De sprekers stonden niet op een podium, maar tussen de mensen in. Wij zaten dus links en rechts van de sprekers op een schuin oplopende tribune en konden dus behalve de sprekers ook de helft van het aantal aanwezigen zien. Prachtig! Je kon elkaar dus echt in de ogen kijken.
De avond werd ingeleid door Marianne Jager, normaal business consultant bij IBM. Zij introduceerde verder ook de sprekers, zette ons aan tot denken en deed enkele opdrachten met ons: emergence in de praktijk gebracht. Wat een uitstraling had ze, zonder opvallend te zijn. Zo simpel maar intens bracht zij onder woorden waar het om ging. Ze sprak vanuit haar hart en met compassie. Werkelijk betrokken bij het thema, de sprekers en bij ons. Klasse!
De audiovisuele middelen werden heel goed ingezet. Er waren grote schermen waarop de sprekers te zien waren en waarop zij ook enkele sheets konden laten zien. Het licht was in de kleuren van de spiral of development van het Spiral Dynamics model. Heel mooi, warm, intiem.
Wat als een rode draad door het programma liep, was het feit dat alle sprekers er van overtuigd zijn dat wat momenteel in Nederland gebeurt op het gebied van het faciliteren van de doorbraak om op een hoger niveau van zijn te komen en een andere graad van organisatie te bereiken die past bij de nieuwe tijd na de doorbraak, een voorbeeld kan zijn voor de rest van de wereld. We zouden op dit gebied wel eens gidsland kunnen worden.
Waarom wij? Omdat wij van nature handelaars, avonturiers, creatievelingen zijn en om weten te gaan met diversiteit. We hebben een multi-culturele samenleving en een hoge graad van ontwikkeling op een klein oppervlak. We zijn ook praktisch ingesteld en open, zijn gewend problemen het hoofd te bieden en kunnen uitdagingen aan. Alleen we weten dat zelf nog niet zo goed. We worden nog teveel extern gestuurd. We moeten onszelf gaan sturen. We moeten dus onze verantwoordelijkheid nemen, onze nek gaan uitsteken. Zoals we dat in het verleden ook deden toen we er als ontdekkingreizigers, handelaren, zeelui op uit trokken. Don Beck zei het ook treffend. Wij zijn gewend om te gaan met water, het zit in onze genen. Water stroomt, je moet je daarop aanpassen, maar je wordt het nooit de baas. En toch kun je er mee leven. We hebben dat bewezen door oplossingen te bouwen waardoor toch het grootste gedeelte van ons land onder de zeespiegel ligt. Wij vinden dat normaal. Voor buitenlanders is dat iets absurds, niet mogelijk. Dit zich aan kunnen passen, het mee kunnen groeien met de problemen van dat water heeft ons een flexibele instelling gegeven. Het zit dus in ons. Dat zoeken naar nieuwe oriëntaties, nieuwe manieren om dingen op te lossen. En dat is ook wat er nu nodig is. Zoals Herman Wijffels zegt:
“De huidige tijd vraagt om nieuwe oriëntaties, nieuwe manieren van leven, werken en organiseren. We zoeken praktische wegen om een samenleving vorm te geven waarin samenhang en duurzaamheid voorop staan.“
En gisteravond waren mensen bij elkaar die zich daarvoor in willen zetten. Dat gevoel had ik duidelijk en ik weet nu, nee voel, dat ik ook mijn weg hierin ga vinden. Of zoals Peter Merry het zei: patronen leren ontdekken in de chaos. En eigenlijk is dit weblog mijn bescheiden bijdrage in dit geheel. Het Center for Human Emergence is daar volop mee bezig.
Ik heb genoten!

Bekijk ook de mooie foto’s op de website van Klaar om te wenden.

Update: voor de andere postings over Klaar om te wenden bekijk dit overzichtje:

Technorati tags: klaar om te wenden, deFabrique, Center for Human Emergence