Een vraag ligt me voor op de lippen. Mag ik hier nu op reageren als medewerker van Tulip? Ik heb sterk de behoefte. Zeker ook omdat het een weblog is. Overigens is het stuk ook in FEM Business gepubliceerd. Maar anderzijds is het zo dat het geen verdediging moet worden. Dat maakt het verhaal alleen maar sterker. Kijk als medewerker mag ik natuurlijk overal een mening over hebben, zo ook over dit artikel. Maar het ventileren in het openbaar is wat anders. Dan spelen andere factoren wellicht een rol. En toch heb ik sterk het gevoel dat ik hier op WIL reageren. Gewoon omdat een andere mening ook gehoord mag worden en ik het zolangzamerhand schoon genoeg vindt om dergelijke negatieve berichtgeving te moeten  lezen (nee, te mogen lezen. Ik kies daar immers zelf voor). En natuurlijk ben ik niet neutraal als medewerker van Tulip, maar een dergelijke artikel is dat ook niet. Vreemd want in onze discussie tijdens de BlogWalk meeting van afgelopen vrijdag werd toch aangenomen dat een journalist neutraal is. Als je het stuk in FEM Business leest en dat op de weblog dan is duidelijk dat het geheel een negatief kritisch ondertoon heeft. En dat is wat me stoort.
Waarom wordt er Nederlands nogal eens laatdunkend en negatief geschreven over onze eigen Nederlandse bedrijven? Waarom zijn we niet trots op wat we hebben en hadden? Met evenveel woorden zou ik het artikel en de posting een andere kant op kunnen schrijven. Tulip bestaat immers na 25 jaar nog steeds en heeft zich getransformeerd van leverancier van pc prive oplossingen (flightsimulator, met pc compact en star printer), via de eerste leverancier met Windows bijgeleverd in bijvoorbeeld het beroemde NIVO project voor het onderwijs, naar leverancier voor de zakelijke markt tot nu een modern eco-systeem van partners voor ICT oplossingen. Maar daar lezen we in de genoemde artikelen niet veel over.
Ik werk nu zo’n 17 jaar bij Tulip Computers en heb het allemaal mee gemaakt. Ik ben overigens de laatste die alles maar de hemel in zal schrijven. Maar ik ben wel trots op Tulip. Omdat we er nog steeds zijn en we veranderingen niet uit de weg gaan, ook al zijn die soms pijnlijk en moeilijk. Transformatie heet dat. Maar kennelijk is dat niet interessant genoeg om over te schrijven. Nee, liever legt FEM een persbericht negatief uit en schrijft het dat het imago niet beter is geworden. Welnu ik maak dagelijks mee dat dit imago helemaal niet zo slecht is als men wil doen geloven en zeker sterk verbeterd is.
Waarom is FEM niet gewoon trots op deze oude maar moderne rot in het (automatiserings)vak? Op dit oud maar tegelijk o zo jong bedrijf. Tulip wil groeien, maar kennelijk mag dat niet. Er zitten zoals gewoonlijk veel stuurlui aan wal. Maar Tulip heeft zijn koers al veranderd en kijken de stuurlui naar waar Tulip eerst voer of aan de aanlegsteiger lag. Vertellen ze elkaar sterke zeemansverhalen. Vooral over en voor zichzelf …over vervlogen tijden. Maar wordt eens wakker, we varen al verder in een andere richting. Je moet Tulip alleen WILLEN zien (of is het beter te zeggen: kunnen zien) in die nieuwe koers. Nee het is zeker niet allemaal goud wat er blinkt, maar we doen elke dag ons stinkende best om er met zijn allen iets van te maken (en kennelijk is dat nog niet zo slecht; we zijn er immers al 25 jaar!) en dergelijke negatief kritische verhalen schieten dan weleens in het verkeerde keelsgat. Hou toch eens op met elkaar de put in te schrijven of te praten, was de inleiding op het Nationaal ICT Event van afgelopen week. Ik citeer nog even wat daar in de inleiding aan bod kwam:

“De rakeling (iets wat je terecht ondernomen hebt maar dat (nog) niet tot het gewenste resultaat heeft geleid) vult een lacune in nederlandse innovatietaal en cultuur:
– Je gaat rakelings langs het doel
– Je hebt een goede bedoeling
– Er is iets gebeurd
– Je hebt een initiatief genomen
– Je hebt er uit geleerd
– Je het er anderen misschien mee in beweging gezet
– Het heeft tot iets geleid dat wel succesvol is
Kijk als je dit woord gebruikt praat je jezelf dus niet zo de put in en durf je wellicht over rakelings te praten.”

In die teneur praten of schrijven lijkt voor Nederlanders wel haast onmogelijk. Ik doe toch een oproep. En ondertussen heb ik toch geschreven wat ik kwijt wilde en zie ik de ‘FEM-stukjes’ maar als Rakelings.

Tags: rakeling