Gisteren schreef ik al over de ontdekking dat ik waarschijnlijk een Highly Sensitive Person ben ofwel Hooggevoelig Persoon. Niks engs en eigenlijk heb ik het altijd al wel geweten. Maar nu ik het benoem, een naam geef, geeft het me rust. Ontdek ik een opening om verder te zoeken. Te zoeken naar mijn energielek. Want dat moet boven komen en gedicht worden of misschien nog beter, ik moet het herkennen en weten hoe ik er mee om kan gaan.
Daarbij is het belangrijk dat ik weer niet te perfectionistisch wil zijn, want dat is een valkuil voor een HSP en zeker ook voor mij.
Al lezend op internet kwam ik zaken tegen over werkomgeving en valkuilen die ik herken. Ik schrijf ze hier even op, voor mezelf, want schrijven is voor mij louterend. Maar ook voor anderen, die er misschien baat bij hebben in hun zoektocht.
Werkomgeving
Ik las dat tijd en omgeving belangrijke factoren zijn voor HSP’s. Zij functioneren over het algemeen beter in een wat rustiger werkomgeving, waarin er voldoende tijd is voor hun taken. Ook de werkomgeving is van invloed: zaken als geluid, licht, en werksfeer kunnen heel bepalend zijn voor het welbevinden van een hooggevoelige. Een hectische kantoortuin met veel herrie en stress is voor een HSP niet ideaal!
Ik herken dit wel. Het liefst werk ik thuis in mijn tuinkantoor. Lekker rustig en vertrouwd. De hectiek is daar in ieder geval ver te zoeken. Eerder een serene rust als ik zo mijn tuin in kijk.
Verder lees ik dat het belangrijk is om ook met betrekking tot mijn werk en werkomstandigheden goed voor mezelf te zorgen. Me er bewust van zijn en accepteren welke factoren voor mij van belang zijn om goed te kunnen functioneren. Daarbij moet ik voor jezelf opkomen en aangeven wat wel en niet werkt. Voor mij was eigenlijk al duidelijk dat een drukke kantoortuin zoals op mijn werk, niet werkt. Ik loop daar het liefst er voor in en er snel aan de andere kant weer uit. Ik kan daar niet aarden en voel me direct onrustig.
Als ik gesprekken één op één heb of in een klein groepje ergens in een beschutte omgeving dan gaat het prima. Daar is de omgeving rustiger en daar zijn dan minder mensen. Ha, nu snap ik ook ineens waarom ik niet hou van die congressen, workshops, seminars, heidagen etc. Teveel mensen in een (voor mij) niet rustige omgeving. Grappig dat je daar zo al schrijvend en denkend achter komt.
Valkuilen
Op een website kwam ik een mooi lijstje tegen van mogelijk valkuilen voor een HSP. Als ik ze zo lees dan zitten daar mogelijke energielekken in. En goed om er mee aan de slag te gaan.
- Faalangst. De angst niet goed genoeg te zijn, kan je danig in de weg zitten en je blokkeren. Probeer je te focussen op je kwaliteiten en op je successen: ‘Waar je je aandacht op richt, groeit’!
- Perfectionisme. Je wilt het allemaal té goed doen en overwerkt jezelf. Bedenk dat een zeven ook een prima cijfer is. Het hoeft niet altijd een tien te zijn. Probeer het optimale punt te vinden tussen kwaliteit leveren en de benodigde inspanning.
- Overprikkeling. Probeer tijdig je rust en ontspanning te nemen. Zelfs in stressvolle tijden kan het al helpen om je bv. een paar minuten terug te trekken en even diep en aandachtig te ademen.
- Teveel medeleven. Jezelf verliezen in de problemen van anderen of andermans emoties overnemen.
- Ik spreek met mezelf af dat een onsje minder ook goed is.
- Ik ga met mijn coach aan het werk om faalangst weer om te zetten in zelfvertrouwen.
- Ik ga meer rust momenten inbouwen.
- Ik ga oefenen om een professionele distantie in acht te nemen en de problemen daar te laten waar ze thuis horen.
- Ruimtes en bijeenkomst met teveel prikkels en te veel mensen ga ik even mijden totdat ik weet hoe je zoiets doet.
- Afstand nemen van het werk
- Uitschrijven bij diverse nieuwsbrieven, uitzetten van notificaties van SoMe en mail, verwijderen van RSS feeds die niet gelezen (hoeven) worden, snelheid van beantwoorden van emails naar beneden brengen.
Als ik nu naar mezelf kijk dan zijn ze momenteel allemaal op mij van toepassing. Faalangst komt natuurlijk voort uit het feit dat ik niet meer geaard ben, bij mezelf ben en aan zelfvertrouwen heb ingeboed. Alhoewel ik nu ook wel constateer bij mezelf dat ik bepaalde zaken eigenlijk altijd wel goed wil doen. Maar dat hoort misschien meer bij het 2e punt, dat van perfectionisme.
Overprikkeling is met sociale media natuurlijk heel snel gebeurd, dus dat herken ik ook wel.
Tot slot het punt van teveel medeleven. Dat is zeker op mij van toepassing. Ik neem soms de problemen van een hele afdeling, onderwerp etc. op mijn nek. Ik zie daar dan ook de oplossingen voor, maar aangezien het in veel gevallen niet op mijn bord ligt en/of mijn taak/bevoegdheid is om er iets mee te doen, blijf ik er mee rondlopen.
Een paar leerpunten cq. afspraken met mezelf
Laatste reacties