Tijdens het Servant Leadership symposium heb ik even gesproken met Yolanda Eijgenstein, zakenvrouw van het jaar 1997. Enkele dagen laten hebben we elkaar telefonisch nogmaals gesproken. Yolanda is mede-initiatiefneemster van Iederwijs, een innovatief onderwijsconcept. Kinderen leren daar wat ze belangrijk vinden. Ik heb al eerder over Iederwijs geschreven. Yolanda is een inspirerende persoonlijkheid. Het boek dat ik aan het lezen ben van haar is zoals ze zelf over komt: met oprechte aandacht en open.
Yolanda Eijgenstein heeft een scherp oog voor goede menselijke verhoudingen. Haar motto: kijk, luister, stel vragen, oordeel niet meteen en heb oprechte interesse in je collega’s, klanten en in jezelf en word een Happy Worker. Haar visie raakt niet alleen de ratio, maar vooral de emotie. ‘Happy Worker’ is de titel van haar glasheldere en inspirerende managementvisie, die is gebaseerd op eerlijke aandacht, wederzijds vertrouwen, open communicatie, respect en de durf om jezelf te zijn. Helder, kleurrijk en overzichtelijk, met veel voorbeelden uit de praktijk en tips. Voor iedereen die op zijn werk met mensen te maken heeft. Voor iedere manager direct toepasbaar.
Hoe kunnen we onze relaties vruchtbaarder maken?
Ik denk dat het belangrijk is om diepgaande gesprekken te kunnen voeren over ons gedrag en onze beweegredenen. Ik merk dat hier steeds minder tijd voor wordt vrijgemaakt. De oppervlakkigheid is eigen aan dit tijdperk. En dat is natuurlijk in onze gesprekken en relaties te merken. Daar zijn verschillende redenen voor maar de sleur is ongetwijfeld één van de belangrijkste oorzaken. Wanneer we ons tevreden stellen met de routine in ons leven, ontwikkelen we een houding die verstarrend werkt, een houding die onze omgang met anderen oppervlakkig maakt. Meer ambitie tonen zou dus al een goed begin zijn. Ambitie opent onze ogen voor nieuwe mogelijkheden. Zo kan er een uitwisseling van ideeën ontstaan en kunnen we ook anderen aanmoedigen ontvankelijker voor nieuwe opportuniteiten te zijn. Onze relaties krijgen dan meer waarde en kunnen ons stimuleren ons niet te beperken tot de kleine werkelijkheid die we al kennen.
Tekst uit: alexmeroblog.com
@neoconsult je verwoordt dat heel mooi. Diepte zoeken is inderdaad lastig in deze snelle en oppervlakkige samenleving. Eigenlijk moeten we meer stil staan om te kunnen versnellen. Maar we doen het omgekeerde: we versnellen.
Ik las eens een boek van Arnold Cornelis daar over: De Vertraagde Tijd: https://www.hansonexperience.com/blog/2005/06/de_vertraagde_t.html Dat beschrijft het mooi: trage snelheid.