Soms schrijf je verstandige dingen, soms onzin. Soms schrijf je foutloos, soms kromme zinnen. En waarom doe je dat dan, schrijven op een blog? Ik zou het niet weten denk ik soms, soms kan ik er verstandige dingen over zeggen. Over dat schrijven op een blog. Het voelt soms alsof je een dichter bent die gelijk zijn werk kan publiceren. Soms is het prachtig om andere mensen aan het woord te laten of te laten zien. Alsof je door mijn ogen de wereld in kijkt. Bijzonder.
Vaak wil ik doorgeven wat ik meemaak, leer, ervaar, doe, vind, meen. Vaak voel ik dat ik met een blog verbinding maak. Verbinding met andere mensen, verbinding met mezelf. Verbinding met…..
Al denkend schrijven. Al schrijvend denken. Elke letter die ik produceer heeft betekenis. Doet er toe. Ligt nu vast. Draagt bij. Maakt concreet. Voedt. Verbindt. Tekent.
Zie een merel op het hek in het mooie zonlicht, hé een vink op een takje van de Japanse struik. Kijk je mee? ’t Is bar koud nu, vogels op zoek naar eten. Ze hangen nu aan de kerstkrans met pinda’s aan de schutting. Zie je ze?
’t Waait stevig. Kinderen schaatsen nu op een baantje midden in het centrum van Oisterwijk. Niet dat ik daar woon.
Ze zijn met de trein gegaan. Met zijn zessen. Geloof ik.
Ze kopen ook warme chocomelk. Zo zeiden ze.
Krassende schaatsen. Giegelende meiden. Hoor je ze?
Warme lucht komt uit de mond van de hond. Heeft geen kou. Ligt gewoon buiten lekker in het zonnetje. De warme lucht dwarrelt omhoog en lost op. Merk je het?
Mooie gele zon. Laag. Net over de huizen. Een mysterieus licht. Lange schaduwen. Zon zo geel, zo fel, zo intens, zo….
De hond scharrelt tussen bosjes, zijn haren wapperend in ijzige wind. Geen kou. Snuffelend aan blad en gras, Opkijkend naar merel en vink. Sluipend naar een duif op de rand van het hek, badend in het felgele lage zonlicht. Nu, zijn staart omhoog, zijn neus in de koude wind. Slechts enkele vogels in de lucht. Fel blauwe lucht, wegtrekkend naar wit in de verte.
Geel, blauw, wit, groen. Krassen, giechelen, wapperen, snuiven.
Ervaar je ’t?
’t Is winter.
Dat heb je erg mooi opgeschreven Hans. ’t Leest alsof ik er bij ben.
Dag Hans,
Jouw schrijven roept een haiku op. Bij deze:
Winter door de ogen van Hans:
Japans vinkje zingt
hond likt chocomelk met ijs
zon betovert lucht.
Ik wens jou een muzikaal, smakelijk, zonovergoten, voorspoedig 2009! Wellicht treffen we elkaar eens!
Peterter
Hans,
Mooie opsomming van je motivatie voor het schrijven van een blog. Stelde mij zelf soms ook die vraag, maar dat heb je nauwkeurig omschreven.