Energie, adreline en vibes
Zelden heb ik zoveel energie, adreline en vibes gevoeld als vrijdagavond! Tijdens de reunie van Tulip Computers. 400 Oud medewerkers van het eerste uur tot aan 1995 voelden dat ze er moesten zijn daar in het strandpaviljoen in Vught. En wow wat speciaal was dat. Een lange file auto’s reden langs het ven de IJzeren Man richting de parkeerplaats, die al gelijk vol was. Een bord verwees ons even verderop. Overal stonden auto’s in de bossen en een stoet van mensen liep richting het paviljoen, nieuwsgierig rondkijkend of ze bekenden zagen. En aangekomen bij het paviljoen lag de rode loper uit en stonden er  kaarsen langs. Met op de achtergrond het prachtige decor van het mooie ven. Dit alles in een bosrijke omgeving. Heel sfeervol allemaal. En als je dan de eerste mensen herkent, dan is het hek van de dam. Kussen, omhelsen, handenschudden, nadenken van wie is u ook al weer begint. En bij binnenkomst zie je gelijk bekende mensen die de badges uitreiken, zodat we ons niet kunnen vergissen in namen bij gezichten. Tja en als je dan zoals ik 19 jaar bij Tulip hebt gewerk dan ken je eigenlijk nagenoeg alle gezicht en bijna alle namen (jawel een tik van me 😉 ).

Sales support, trainings department, Tulip  education center en NewLevel
Voor mij was het bijzonder om mijn collega’s van sales support, het trainings department, later Education Center en daarna NewLevel.nl weer te ontmoeten. Ik kwam iets verder dan de voordeur. Zo druk en zoveel mensen die je willen spreken, omhelzen etc. Je voelde de trilling van opwinding door de zaal. Als je stond te praten met iemand kwam er weer een hand tussendoor als teken van herkenning. Ikzelf stond meer met mijn hand in de lucht te zwaaien als teken van herkenning dan dat ik tijd had om een drankje te halen.

Vreemden, nee collega’s
En weet je wat helemaal vreemd, uh nee bijzonder was, het was net of je de mensen gisteren nog gezien had. Absurd. Zo vertrouwd. En sommigen had ik al 10 of 15 jaar niet meer gezien. Man, dat was speciaal. Ik had verwacht dat de afstand tussen mensen groter zou zijn, elkaar moeilijker herkennend, elkaar minder te zeggen en met minder gevoel naar elkaar toe. Maar wat heb ik me daarin vergist! Het was net een Tulip vrijdagmiddag borrel. Zo dichtbij voelde iedereen. Zo kenden we elkaar.

Charisma
De organisatoren Jan Scheffer en Silvano Orvini probeerden zich verstaanbaar te maken om het geheel officieel te openen, maar ja dat lukt natuurlijk niet met mensen die de blaren op hun tong stonden te l*llen. Even daarna een groots moment (ik krijg tranen in mijn ogen nu ik dit schrijf). Oud directeur en oprichter Franz Hetzenauer wordt naar voren geroepen en neemt de microfoon over. Ineens……muisstil. Hij zegt direct dat hij nu geen motivatiespeech gaat houden en dat hij enorm versteld staat van deze happening. Mensen hangen weer aan zijn lippen, zoals destijds. Het charisma van hem is er nog steeds en ik denk als hij nu een bedrijf op had willen richten zo de halve zaal als medewerker zich had aangemeld. Zo vertrouwd voelde het. Vreemd toch, omdat Tulip toch ook een nare tijd heeft gehad toen het minder ging. We voelden toch weer even dat speciale gevoel: het Tulip-gevoel. Dat kun je niet omschrijven, dat is er gewoon.

Connecten via LinkedIn en de Tulip Computers Alumni groep
En ondertussen stromen de verzoekjes om te connecten via LinkedIn binnen. Uiteraard doe ik daar ook aan mee 😉 Daarnaast willen mensen lid worden van de Tulip Computers Alumni groep in LinkedIn die ik geopend heb. Zo blijven we toch geconnect.

Reacties, foto’s, video’s en artikel in het Brabants Dagblad.
Lees ook de reacties maar eens op de website van de reunie of bekijk daar de video’s of de foto’s maar eens. Inmiddels staan er ook 4 video’s van de avond zelf online (1, 2, 3, 4).  En besteedde het Brabants Dagblad zaterdag er ook aandacht aan. Het artikel van Brabants Dagblad vind je online. Update: de weduwe van oprichter Rob Romein plaatste er ook een reactie onder. Indrukwekkend!

Een mooi filmpje van Frans Wolf van een Brandpunt uitzending van 1985 zet ik hier ook even neer. De eerste Nederlandse pc met directeur Hetzenauer en achter hem volgens mij de halve (of hele) R&D afdeling en andere collega’s.